Vandaag is het biddag voor gewas en arbeid. Het is een al oude traditie in Nederland om ‘bededagen’ te houden. In de Middeleeuwen was er al sprake van. Later werd de traditie vooral onder protestanten voortgezet. Met name rampen of oorlogen waren regelmatig aanleiding dat de overheid een biddag of boetedag uitschreef. In 1578 werd dit ook zo uitgesproken door de synode van Dordrecht. Later had de biddag meer te maken met de start van het agrarische seizoen. Nog steeds leeft de biddag voort. Jaarlijks vieren veel kerken op de tweede woensdag van maart biddag. En omdat de agrarische sector een veel minder prominente rol heeft, is er ‘arbeid’ toegevoegd aan de ‘biddag voor gewas’. 

Bidden voor het land en het werk. Maar je kunt bidden om zoveel meer. Ook vandaag bidden veel christenen tot God om een zegen voor de wereld, de samenleving en de persoonlijke kring. En ik met hen. Aan de ene kant belijden we onze afhankelijkheid van God en aan de andere kant verwachten we Zijn hulp en bijstand. Op allerlei manieren komt dit terug in de Bijbel. Wat mij betreft zijn de volgende zinnen daar een mooi voorbeeld van:

De ogen van allen wachten op U, U geeft hun hun voedsel op zijn tijd.

U doet Uw hand open en verzadigt al wat leeft, naar Uw welbehagen.

(Psalm 145: 15 en 16)

Bidden op een speciale dag is mooi. En een moment stilstaan is erg waardevol. Na de biddag hoeven we niet te stoppen met bidden, want bidden mag iedereen elke dag!