Somberen hoort er soms een beetje bij. Er gebeurt zoveel waar je niet vrolijk van wordt. Of waar je zorgen om hebt. Of het nu de bijna stijging van 1,5 graden van het klimaat is. Of paralellen die er gemaakt worden tussen de politieke situatie in Europa in 1938 en nu. Of de felle christenvervolging door de Fulani’s in Nigeria. Of kleiner dagelijks leed als kijvende kinderen, chronische pijntjes en die eindeloze regen. Of….of…..of.

Wat kijk je dan uit naar een zonnestraaltje. Vanmiddag liep ik een heerlijk rondje in de volle zon. Uit de scherpe wind is dat zelfs in januari een genot. Het viel me weer op: een beetje zonlicht geeft een totaal ander perspectief. Vergeten is dan die regen en al die andere donkerheid. De kou deert je niet en de winterse warmte van de zon streelt je gezicht. Ik fleurde er helemaal van op. Al lopend bedacht ik me dat in het zonnetje eigenlijk alles er anders uitziet. Of het nu klein leed is of de grote vraagstukken van onze tijd zijn, een andere lichtval kan zomaar helpen. Laat dat somberen dus maar zitten en zoek het juiste perspectief!