Eigenlijk is het iets wat ik weinig bewust kies: een poosje puzzelen. Of het nu 50, 100 of 500 stukje zijn: mij zie je niet bezig met zo’n puzzel. Toch is dat puzzelen wat ik als wethouder heel vaak doe. Er zijn vraagstukken waarbij je de puzzelstukjes blijft draaien, totdat ze goed vallen. En soms lukt het ook gewoon niet. 

Er zijn nogal wat dingen die puzzelen in gemeenteland moeilijk maken: verschillende ideeën, verschillende organisaties, een ongelijk speelveld of ondergrond, mede-overheden, wetten en regels (ja, ze beschermen, maar soms helpen ze niet), verschillende personen, verschillende politieke partijen, verschillende rollen, betrokken en minder betrokken inwoners, verschillende belangen. En zo is er wellicht nog wel meer te noemen. Uiteindelijk zijn het allemaal variabelen die op elkaar moeten aansluiten. En in dat geheel staat of speelt de wethouder. 

Gelukkig lukt het vaak om met elkaar de puzzel te leggen. Soms is de puzzel gelegd, maar niet zo mooi gelukt. Het kan niet altijd een 10 zijn, soms moet je tevreden zijn met een 7. Wat ikzelf lastig vind is dat de buitenwereld vaak een 10 wil en niet tevreden is met die 7. Zou het helpen om alle puzzelstukjes te laten zien? Of meer inkijk te geven in het leggen van de puzzel? Nu laten we de puzzel vaak zien als de puzzel af is. Gezien alles wat er dan gebeurt is, ben ik dan toch vaak blij met de uitkomst! Maar misschien moet ik gewoon vaker oefenen met die echte puzzelstukjes….